Twee Gelderse clubs gingen Vitesse voor met bekerwinst

Tegenwoordig is WVV Wageningen een bescheiden club met zo'n 250 leden, maar vroeger was het een topclub, die landelijk successen oogstte. Liefst twee keer ging de KNVB-beker mee terug naar Wageningen: in 1939, na winst in de verlenging op PSV, en later nog in 1948, toen DWV uit Amsterdam na strafschoppen werd verslagen.

In de uitpuilende trofeeënkast kun je volgens voorzitter Nico Kneepkens lang zoeken naar de twee bekers. 'Ze staan er helaas niet bij. Voor zover ik weet is het een wisselbeker en moeten wij het doen met een plaatje.' De zwart-witfoto van toenmalig aanvoerder Job Jansen uit 1948 met de bekende trofee staat in het jubileumboek. Van 1939 is zelfs geen foto meer over.

WVV splitst uiteindelijk op in een amateurclub en een betaald voetbalafdeling, FC Wageningen. De profclub komt decennia uit op het hoogste niveau, maar weer een landelijke prijs winnen zit er niet meer in. 'Elke dinsdag komt er nog een groep bij elkaar op de Wageningse Berg en worden de successen van het verleden besproken.'

Op de erelijst van de KNVB-beker staat ook een amateurclub uit Nijmegen. Quick 1888 volgt in 1949 WVV op als bekerwinnaar, na een bloedstollende strafschoppenserie tegen Helmondia.

Wim Veenendaal was jarenlang de hoofdredacteur van het clubblad. De gewonnen bekerfinale werd daarin vaak weer naar boven gehaald. 'We hebben hier op woensdagmiddag een stamtafel met oudere leden. En die hebben het daar nog vaak over.'

Louis Godschalk was als 15-jarige jongen bij die bekerfinale. 'De wedstrijd eindigde gelijk en vanwege het invallende duister werd besloten geen verlenging te spelen, maar gelijk door te gaan met strafschoppen.' In die tijd werd een strafschoppenserie besloten met drie pogingen per team.

Na vier penalty's was de stand in de strafschoppenserie gelijk. 'Toen kwam Helmondia weer en die penalty werd gestopt door de doelman van Quick. Onze laatste penalty werd genomen door een penaltyspecialist van Quick, Frans van Es. En die schoot hem er feilloos in. Keihard in de hoek.'

Hoewel er bijna 70 jaar tussen de twee bekerfinales zit, is de euforie volgens Godschalk prima vergelijkbaar. 'Ik ben dat veld opgerend en heb natuurlijk de spelers proberen te feliciteren. En toen, ja, die vreugde-explosie zoals we die ook bij Vitesse gezien hebben. Dat begrijpt u wel.'