Geachte ministers Kamp en Plasterk

Dat is hard nodig. De grens langs België en Duitsland is meer dan 1000 km lang, met meer dan 100 gemeenten waar duizenden mensen werken. Grensregio’s zijn vaak gebieden die economisch achterlopen. Minder groei, minder voorzieningen, meer werkloosheid. Alle krimpregio’s bevinden zich langs de grens. Ver van de Randstad, maar dicht bij (industrie)steden zoals Bremen, Bocholt, Antwerpen en Gronau.

Er zijn daar volop kansen voor grenswerkers. Zo is er in de Achterhoek een overschot aan kinderopvangmedewerkers, terwijl er in NordRhein Westfalen een tekort is. Het CPB berekende onlangs dat werken over de grens kan zorgen voor meer dan 40.000 nieuwe banen. Er is niet alleen werk voor hoger opgeleiden, maar werk op alle niveaus. Van software-ontwikkelaars tot metaalbewerkers. Van verpleegkundigen tot elektromonteurs.

Het Actieplan is een belangrijke en broodnodige stap om belemmeringen voor grenswerkers weg te nemen. Maar is het genoeg? Grensregio’s doen al veel aan onderwijs in je buurtaal en diploma-erkenning van scholen over de grens. Wie met iemand spreekt die over de grens werkt hoort al snel dat er nog meer moet gebeuren.

De grootste hindernissen zijn de verschillen in belastingen, verzekeringen en sociale zekerheid. Dat maakt werken over de grens een risicovol, onzeker avontuur. Hoeveel pensioen bouw ik op als ik in Duitsland of België werk? Krijg ik ziekengeld uitbetaald? Krijg ik nog een WW-uitkering als ik mijn baan verlies of ga ik meteen de bijstand in?

Alleen als deze onzekerheden worden weggehaald is er sprake van één arbeidsmarkt in de grensregio. Daarvoor hoeft echt niet het hele belastingstelsel op de kop. Geef ouders die over de grens werken recht op kinderbijslag. Hef geen belasting op ziekengeld dat is netto is uitbetaald in het buitenland. Geef pensioenverzekeraars de ruimte om werkgevers over de grens toe te laten. Dan weet de grenswerker waar hij aan toe is.

Maak een uitzondering voor grenswerkers. Dat doen we tenslotte ook voor expats. Zij betalen geen belasting over 30% van hun salaris. Dit kost de de schatkist 700 miljoen euro per jaar waarvan meer dan een kwart terecht komt bij expats met een jaarinkomen boven de 200.000 euro. Waarom maken we wel een uitzondering voor de voetbalmiljonair en niet voor de machinemonteur uit Aalten die bij de Ibena fabriek in Bocholt werkt en maar moet zien wat er gebeurt als hij ziek wordt?

De grensregio biedt volop kansen op werk, maar dan moeten de verschillen in belastingen, verzekeringen en sociale zekerheid verdwijnen. Wij roepen het nieuwe kabinet alvast op hier werk van te maken en het actieplan verder vorm te geven. Grensregio’s zijn dan over tien jaar niet meer krimpende gebieden aan de rand van het land, maar broedplaatsen voor groei en werk op alle niveau’s.

Met vriendelijke groet,

Gedeputeerden Michiel Scheffer (Gelderland), Eddy van Hijum (Overijssel), Cees Bijl (Drenthe), Henk Staghouder (Groningen)