Telefoontje uit Wijchen: 'Hallo, spreek ik met de politie? Ik heb een droge mond.'

Omstreeks 23 uur ging de telefoon. Een hoogbejaarde vrouw uit Wijchen aan de lijn. Tijdens het gesprek werd echter niet duidelijk wat er precies aan de hand was, maar in ieder geval wel dat ze een droge mond had.

Voor de zekerheid is de politie toch maar even naar het opgegeven adres gereden en daar bleek gelukkig geen sprake van een noodsituatie. De vrouw wilde namelijk alleen maar een glas water. Waakzaam en dienstbaar als de politie is hebben ze haar uiteraard dat gewenste glas water graag gegeven.

Het moet een welkome afwisseling zijn geweest waar de sterke arm der wet doorgaans drukker is met bijvoorbeeld inbraken, aanrijdingen, geweldsdelicten, burenruzies en reanimaties.

De wijkagent schrijft: 'De Politiewet omschrijft de taak van de politie als volgt:
De politie heeft tot taak in ondergeschiktheid aan het bevoegd gezag en in overeenstemming met de geldende rechtsregels te zorgen voor de daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde en het verlenen van hulp aan hen die deze behoeven.

Van Galen schrijft met leesbaar plezier dat het verlenen van hulp aan hen die deze behoeven natuurlijk een ruim begrip is, maar dat de hoogbejaarde Wijchense dit wel erg letterlijk nam.

Omdat het natuurlijk niet de bedoeling is dat de politie 'hulp verleent' aan iedereen die dorst heeft heeft en desgevraagd uitrukt om iets in te komen schenken heeft de politie haar nog uitgelegd dat ze hiervoor niet meer de politie moet bellen.

En er is even contact opgenomen met de verzorgers van de hoogbejaarde. Daar zijn goede afspraken mee gemaakt, zodat ze steeds de juiste hulp krijgt. Dus ook een glaasje water.