Lang wachten op reconstructie scooterdrama Nijmegen

De nacht van woensdag op donderdag is er één van wachten, veel wachten.

Een verkeersregelaar verzucht dat het wel tot vijf uur 's ochtends kan gaan duren. Iets waar niet aan getornd kan worden, gezien het feit dat de wegen tot uiterlijk dat tijdstip afgesloten mogen blijven voor de reconstructie van het zogenoemde scooterdrama.

Dat vond plaats op die fatale avond van 15 januari 2010.  Die avond willen twee jonge mannen de portier van hotel Belvoir in Nijmegen overvallen. Maar als ze een politiewagen zien gaan ze er als een gek vandoor, deels tegen het verkeer in.

Op de Canisiussingel rijden ze in volle vaart, zonder verlichting door het rode stoplicht. Mario van der Geijn die op dat moment oversteekt, wordt geschept en overlijdt korte tijd later aan zijn verwondingen. De twee verdachten hebben elkaar steeds aangewezen als bestuurder.

Omdat niet met zekerheid vast te stellen was wie nu daadwerkelijk de scooter bestuurde, heeft het gerechtshof in Arnhem besloten dat beide mannen vrijgesproken moesten worden van doodslag op Mario van der Geijn. De Hoge Raad oordeelde dat de zaak over gedaan moest worden en nu gebeurt dat door het gerechtshof in Den Bosch, om elke schijn van belangenverstrengeling te vermijden.

Dat gerechtshof in Den Bosch heeft besloten tot een zogenoemde schouw en een reconstructie. Ter plekke willen ze kijken hoe een en ander nu in zijn werk gegaan moet zijn. Binnen no time verrijzen woensdagavond diverse keten waarin de raadsheren (zo heten de rechters bij het gerechtshof) alles kunnen gadeslaan.

Er staan diverse professionele camera's en er staat een regiewagen waar menige omroep jaloers op zou zijn. 'Eigenlijk is dit een rechtszaak op locatie' zo zegt Jan van Manen, coördinator van het videoreconstuctieteam. Maar heeft deze reconstructie vijf jaar na dato nog wel nut?  'Ja, het heeft altijd nut. Want op deze manier kunnen we in ieder geval nog proberen na te spelen of aanwijzing van degenen die er destijds bij betrokken waren, wat zich nou heeft afgespeeld.' stelt van Manen. 

Over de mogelijkheid om de echte bestuurder aan te wijzen laat van Manen zich niet uit. 'Voor mij als ontvanger van de opdracht, is het niet anders dan te proberen om hetgeen er gebeurd is  dit zo goed mogelijk na te spelen.' En dan wordt van Manen weer weggeroepen voor het zoveelste korte overleg.

Ondertussen zijn 2 agenten in de weer met dezelfde scooter als waarmee destijds het noodlottige ongeval plaatsvond. Er wordt gepraat in oortjes en walkie talkies, terwijl mannen in gele jassen nog altijd bezig zijn met het plaatsen van hekken om nieuwsgierige toeschouwers op afstand te houden.

Maar eigenlijk zijn dat er niet veel. Een enkeling probeert door de hekken heen te kijken. Een jonge vrouw vraagt zich af waarom deze reconstructie nu pas plaatsvindt. Een ander vraagt zich sowieso af wat voor nut deze reconstructie heeft. En zo klinkt het, wat zou dit allemaal kosten? Een vraag die vooralsnog onbeantwoord blijft. Feit is dat er ruim 60 man betrokken zijn bij deze reconstructie, dus goedkoop zal het niet zijn.

En dan eindelijk, wordt gereden op de scooter. De enkele toeschouwer die het nog zo lang heeft volgehouden veert op. Om even later weer verveeld voor zich uit te gaan staan kijken, want het blijkt slechts een 'proefrit'. De echte ritten moeten nog gemaakt worden. Twee scenario's worden er nagespeeld, één volgens de lezing van verdachte A en de ander volgens verdachte B, zo heeft coördinator Jan van Manen van het reconstructieteam verteld.

Aan de raadsheren de opdracht om de ware toedracht vast te stellen. Of misschien komen ze wel tot te conclusie dat beide verdachten schuldig zijn aan doodslag omdat ook degene die achterop zat had kunnen ingrijpen. Wie zal het zeggen? Het ziet er in elk geval naar uit dat de zuchtende verkeersregelaar gelijk gekregen heeft. Het wordt een lange nacht.