'Familie kan soms sneller zoeken naar vermisten'

Het gebeurde vorig jaar spontaan met heel veel mensen tijdens de vermissing van de jongens Ruben en Julian.

De afgelopen weken zochten familie en vrienden van de vermiste Mariska Peters met flyers, een paragnost en speurhonden ook zelf naar de 21-jarige vrouw. 'Maar het is ook logisch, je wilt je familielid of vriend toch terugvinden', zo vertelt Henk Langerak van de Vereniging Achterblijvers na Vermissing.

Of het verstandig is om te zoeken buiten de politie om, weet Langerak niet precies. 'Het is wel zo dat je soms andere zoekmogelijkheden hebt dan de politie. Je hebt soms meer tijd en je kan soms sneller zoeken omdat je minder regels hebt omtrent de privacy.'

Langerak geeft dan ook de tip aan achterblijvers van een vermissing om je eigen middelen in te zetten in de zoektocht. 'Daarnaast moet je de vermissing natuurlijk melden bij de politie en daar de druk er op blijven zetten. Wat je vooral niet moet doen is je middelen inzetten wanneer je denkt dat je de schade groter maakt. Als iemand vrijwillig is weggelopen kan je de afstand tussen jou en diegene groter maken en dat wil je niet.'

Lonneke Lenferink van de Rijksuniversiteit in Groningen doet ook onderzoek naar leven met een vermissing. Zij onderzocht alleen niet waarom mensen het heft in eigen handen nemen, of hoe vaak dat gebeurt. 'Toch zie ik wel dat het voor achterblijvers prettiger is als er alles aan gedaan wordt.'

Er is ook geen duidelijke lijn te ontdekken in wat achterblijvers tijdens een vermissing doen, zo vertelt Lenferink. 'De ene broer wil doorzoeken tijdens de vermissing, terwijl de andere broer probeert om te gaan met het idee dat diegene nooit meer terugkomt.' 

In het geval van Mariska Peters is samengewerkt met de politie. De politie stelde de locaties voor waar een speurhondenclub kon zoeken die door de familie in de arm was genomen. De politie zou later zelf ook met honden bij de Hatertse Vennen hebben gezocht, aldus woordvoerder Frank de Valk.