Gedenkpalen voor slachtoffers strafkamp bij Doorwerth

Honderden mannen moesten onder dwang loopgraven en stellingen bouwen. De mannen die via Arbeitslager Scharnhorst te werk werden gesteld waren doorgaans opgepakt bij razzia's . In het kamp werden honderden mannen uit het westen van het land gedwongen om onder beroerde omstandigheden zwaar werk te verrichten. Ook waren er dwangarbeiders die de directe omgeving van Doorwerth goed kenden, omdat ze er vandaan kwamen.

Leendert Veenbrink uit Ede en Gijsbert Jansen uit Renkum werden op 10 februari 1945 opgepakt na een poging te vluchten richting Ede. Ze werden met een nekschot doodgeschoten voor de ogen van de anderen. Voor deze twee mannen werd zaterdag een gedenkpaal onthuld door hun kleinkinderen. Een tweede gedenkpaal werd onthuld ter nagedachtenis aan 18 slachtoffers die in het kamp om het leven kwamen. De twee zuilen vertellen hun verhalen en de namen en leeftijden van de mannen zijn op de gedenkpalen vermeld.

Streekomroep RTV Connect was bij de onthulling en herdenking op Mooi-Land tussen Oosterbeek en Renkum, waar tegenwoordig een verzorgingshuis van Vilente is gevestigd.

De monumenten op het landgoed bij Doorwerth zijn een initiatief van Arnhemmer Hans Ariëns. Hij wil met de stichting 'Opdat Wij Niet Vergeten - Oosterbekers' meer aandacht voor de burgerslachtoffers die in en rondom Oosterbeek vielen. Ariëns is oud-Oosterbeker en wil in de toekomst een volwaardig monument voor de 82 burgers in Oosterbeek die de oorlog niet overleefden.

Volgens Ariëns is het terecht dat er monumenten zijn voor de gesneuvelde militairen. Toch is het volgens hem de hoogste tijd dat ook voor burgerslachtoffers een plek komt waar zij worden herdacht.

"Er is geen monument waar alle 82 slachtoffers op staan vermeld. Ik probeer mij daar hard voor te maken en te zorgen dat het een mooie plek in Oosterbeek krijgt. In deze moeilijke tijden is het voor veel ondernemers moeilijk om wat te doneren. Deze 82 mensen zijn in een korte periode omgekomen. Ik zal niet zeggen dat zij zijn vergeten, want er is natuurlijk altijd familie, maar je kunt ze nergens bij elkaar op een monument vinden. Dat zou ik graag wel nog willen veranderen."

'Opdat wij niet vergeten', zo sluit Ariëns af.