Jacqueline pakt langzaam haar leven weer op na brand

“Ik wilde eerst niet terug”, zegt Jacqueline. “Maar de nacht na de brand lag ik hier en had ik zoiets van ik ga toch terug. Mijn leven ligt wel daar, met mijn honden. Als ik bij de woning ben, heb ik het idee dat ik hen ook nog voel.”

Jacqueline had dertien hondjes in huis. Ze vangt dieren op die geen toekomst hebben in bijvoorbeeld Roemenië en Spanje. Vaak hebben ze een leven bij een broodfokker achter de rug of zijn ze ziek, waardoor niemand ze wil hebben. Bij Jacqueline vinden ze dan tijdelijk of definitief een goed thuis.

Geprobeerd dieren te redden

Ze kan zich de nacht van de brand nog goed herinneren. “Ik sliep beneden op de bank met een aantal van de honden omdat het boven veel te warm was. Rond half vijf hoorde ik een plof in de airco”, beschrijft ze de start van de ellende. “Ik ben opgestaan en heb de airco uitgezet. Acht minuten later hoorde ik een knal en in één keer vlogen mijn gordijnen in de fik.”

Haar man Henk sliep wel boven. “Ik ben naar de trap gelopen en heb ‘brand, brand’ geschreeuwd. Daarna heb ik geprobeerd mijn dieren te redden, terwijl Henk het vuur probeerde te blussen.” Uiteindelijk lukt het samen met de brandweer om alle honden uit het huis te krijgen. Vier overleden ter plekke, drie later in de dierenkliniek.

Hulp van alle kanten

Direct na de brand wordt een crowdfunding opgezet door vrienden en bekenden om alle rekeningen te betalen. “De dierenarts is sowieso al duur, maar nu met alle brandwonden en behandelingen helemaal”, zegt Jacqueline. Door de actie kwamen er duizenden euro’s binnen. “Daarmee konden de rekeningen van de dierenarts en het asiel betaald worden, waar vier hondjes ook nog tijdelijk zaten.” Ze heeft nu nog geld over, maar niet alle dieren zijn al uitbehandeld. “Het geld heb ik echt apart gezet om hiervoor te gebruiken en via Facebook laat ik zien dat ik alle rekeningen ermee betaal, ik wil het transparant houden.”

Blij met alle steun

Jacqueline is blij met alle steun die ze krijgt. “We worden omringd door heel veel lieve mensen. Dat geeft je heel veel kracht om door te gaan. Op het moment dat mijn honden het huis uit werden gedragen, wilde ik zelf ook niet meer. Maar ik besef heel goed dat ik verder moet voor de dieren die ik nog wel heb.”

De dieren die ze niet meer heeft, draagt ze voor altijd bij zich. Alle hondjes die ze ooit gehad heeft en nu nog heeft, zestien in totaal, zijn op haar arm en schouder vastgelegd. “Mijn moeder vindt het niks, tatoeages. Maar ze zegt ook dat het bij me past.”

De woning van Jacqueline en Henk wordt door verhuurder Vivare opgeknapt. De verwachting is dat ze er in januari weer in kunnen. Al denkt Jacqueline zelf dat het nog wel iets langer gaat duren.